Bloggersblock

.. nou niet zo serieus hoor. Ik loop gewoon een beetje achter met mijn artikelen en ben een beetje laks geweest de laatste tijd. Nu ook weer had ik nul procent zin om wat op beeld te zetten maar toen dacht ik ho ho je wilt toch wat hiermee? Schrijven is je hobby en je wilt van je blog een succes maken? Van je reet en typen dus. In plaats van een blij artikel te schrijven over hoe fantastisch het mama zijn wel niet is, schrijf ik nu maar heel even over het feit dat ik moe ben, doodmoe welteverstaan. Ken je dat? Gewoon vermoeid zonder een specifieke reden. Niet omdat ik slapeloze nachten heb door mijn kleine dreumes want die heb ik eerlijk gezegd ook niet. Wat dat betreft mag ik niet echt klagen als ik soms de slaaphorror verhalen van andere mama's hoor. 

Wat nu?

Regelmaat. Ik weet van mijzelf dat ik beter gedij bij regelmaat. Heel simpel eigenlijk. Ik heb op dit moment veel schommelingen vooral op werk waardoor ik in mijn hoofd ook schommelingen heb. Klinkt heel dramatisch maar dat is het niet. We moeten een ander huis hebben binnen bepaalde tijd dus dat doet er ook nog een schepje bovenop. Ik hou gewoon niet van veranderingen. Maar wat ga ik hieraan doen? Ik moet mijn leven gaan indelen. Zoveel mogelijk op hetzelfde tijdstip opstaan. Want wanneer ik vrij ben slapen kleintje en ik meestal uit. Maar ook dan gewoon een wekker zetten. Na mijn pfeiffer slikte ik vitamine D als supplement en dat kan ik nu ook weer doen. Vooral ook door de winter en wij donkere mensen al minder vitamine D opnemen dan mensen van Europese komaf. Ik denk dat al deze factoren bij elkaar mij enorm kunnen helpen om weer wat energie en balans te vinden.

XDeb.

Baby dragen

Ik schrijf vaak over dingen die mij opvallen, dit is dus zo een blogpost. Toen ik zwanger raakte, al eigenlijk daarvoor hield ik niet van kinderwagens. Nog steeds niet. Ze zijn groot, lomp en staan voor mijn gevoel altijd in de weg. Ik zal vooral niet over die ouders beginnen die hun kinderwagen, inclusief kind even ergens 'parkeren' en zelf een kilometer verder iets aan het bekijken zijn. Voor mij zijn kinderwagens in een menigte echt een nachtmerrie, voor een wandeling of ergens rustig daarentegen wel weer heerlijk. Hoe vaak heb je het wel niet meegemaakt? In een drukke straat of winkel. Wordt je bijna overreden door een kinderwagen. Nu weet ik ook wel dat alle mamas natuurlijk moeten shoppen maar op zaterdagmiddag om drie uur is misschien niet het beste tijdstip. En toch lijkt het dan kinderwagenfile alsof er wordt afgesproken om met spitsuur met z'n allen even het centrum in te gaan. 

Draagdoek.

Alhoewel baby, die nu geen baby meer is er een beetje te groot voor is zijn mijn draagdoek en ik onafscheidelijk. Toen ze klein was kon ze zich lekker verstoppen en slapen. Gewoon mobiel zijn en niet in allerlei bochten hoeven te wringen zoals met een kinderwagen. Nu ze wat groter is, is de draagdoek meer voor ondersteuning wanneer ik haar vastheb. Ik ga natuurijk geen tien kilo aan dreumes op mijn buik vastbinden. Ze zit op mijn heup maar met de doek vast, zodat ik haar vastheb maar ook mijn beide handen kan gebruiken wanneer dat nodig is. Mijn draagdoek van Babylonia heeft mij zeker vaker geholpen. Nu kan dreumesje zelf lopen en wilt dat ieder moment van de dag vooral buiten. Dus ligt mijn trusty draagdoek netjes opgevouwen thuis totdat ik 'm weer nodig heb.

Hoe beweeg jij je het liefst voort met de baby?

XDeb.

Werken & het moederschap

Ja, dat valt mij best zwaar.

Ik weet nog toen ik jonger was (zo een tien jaar geleden) was het altijd mijn bedoeling om te stoppen met werken zodra ik kinderen kreeg. Daar ging ik altijd vanuit. Nu zo een tien jaar verder, een economische crisis, drama op de woningmarkt en een baby later er nog niet van gekomen. Het wordt je niet makkelijk gemaakt. Ik ben wel een dag minder gaan werken maar werk nog steeds fulltime en dat is best zwaar merk ik nu een jaar later. Nu zijn er heel veel vrouwen die dolgraag nog zouden willen werken maar ik ben daar niet 1 van. 

Werken moet.

.. nou niks moet. Laat mij bij het begin beginnen. Mijn partner en ik wonen in Amsterdam. Ik woon er al mijn hele leven. Maar de laatste tijd is er iets hier gaande in Amsterdam waar wij Amsterdammers niet zo blij van worden. De huizenprijzen gaan heel hard omhoog. En ookal kan je de huur makkelijk betalen met z'n tweeen wordt er wel geëist dat je gezamenlijk vier keer de huur verdient en de salaris van je partner telt dan voor de helft mee. Wat? Ja. En aangezien de huur hier een paar 100 euro hoger ligt dan in andere gemeentes kan dat oplopen tot wel 1000 euro wat je per maand extra moet verdienen. Mijn voorwaarde op minder werken is eerst een huis vinden voor ons. Vandaar dat ik mijn fulltime baan aanhou. En dat is de enige reden. Daar doe ik het voor.

Tot die tijd gaan we nog heen en weer met de baby naar mijn moeder om op te passen en ga ik nog vier dagen in de week naar het werk. Maar ik heb een doel.

X Deb.

#bellyjelly

Ik kwam laatst een artikel tegen met de hashtag: belly jelly. Nee dit heeft niks te maken met de populaire snoepjes Jelly Beans maar alles met je body consious zijn. Met de hashtag #bellyjelly laten vrouwen over de hele wereld zien dat je niet perse een platte buik á la Victoria Secret model hoeft te hebben. 

Schoonheidsideaal.

Het is nou eenmaal wat de meeste mensen willen, ik werkte er ook vier dagen in de week in de sportschool aan totdat ik ontdekte dat ik zwanger was en zeker een halfjaar geen sportschool van binnen heb gezien. Ook na mijn zwangerschap ben ik waarschijnlijk een paar keer geweest maar de drive om echt ervoor te gaan zoals eerst is er niet meer. Dat kan zijn omdat ik die platte buik en getonede billen niet meer zo belangrijk vind. Ik zeg niet dat dat nooit meer komt maar op dit moment heb ik er geen behoefte aan en speel ik liever nog even door met Aurora. Maar dat kan ook een kwestie van luiheid zijn. Maar toch zie ik bij zoveel vrouwen de nood om een week na de bevalling er nog beter uit te zien dan daarvoor om te laten zien van 'ja zie je wel ik heb een kind maar kijk ik zie er fantastisch uit.' 

Belly Jelly movenent.

Wat deze vrouwen nu eigenlijk willen is dat jij met de spreekwoordelijke 'billen' in dit geval buik bloot gaat. Zweet jij je helemaal kapot? Gooi dat T-shirt uit en train in je sportbeha verder. Als zij dat kan met haar platte buik waarom zou jij je moeten schamen? Jij hebt ook een buik alleen geen platte en daar is niks mis mee. Is dit wat voor mij? Nee. Maar ik begrijp wat deze vrouwen willen bereiken. Minder bodyshaming wat heel veel gebeurd en meer begrip voor andere type lichamen. En bovenal wat respect. 

Wat vindt jij hiervan?

XDeb.

Ik heb geen baby meer

... ze is nu echt een meisje.

Gister was mijn baby jarig en is ze officieel geen baby meer. Wij hebben nu een dreumes thuis. Ookal zag ik dit allang in haar gedrag en karakter dat ze groter werd. Duidelijk antwoorden op haar naam, het babbelen en het lopen. Maar gister was dat dus allemaal echt en is ze ook op papier geen baby. 

Ze heeft het heel erg leuk gehad tijdens haar verjaardag, ookal moest ze heel erg wennen aan alle drukte en heisa. Ze is natuurlijk nog veel te klein om het helemaal te begrijpen. Waarschijnlijk dacht ze alleen wat doen al die mensen hier? Pas later toen bijna iedereen weer weg was werd zij een beetje zichzelf en begon met haar cadeaus te spelen. Het was voor mij als nieuwe moeder ook een aparte ervaring. Gaat alles wel goed? Vindt ze het wel leuk? Is het niet te druk? Waren een paar vragen die de halve dag in mijn hoofd gingen. Dit zal denk ik over een paar jaar wel routine worden of bij de volgende baby. In ieder geval was het zeker even wennen, voor haar en voor mij. 

Verder vond ik het een hele leuke en fijne eerste verjaardag maar ben blij dat de volgende pas over een jaar is. Na al die voorbereidingen is het zo snel voorbij en kan de schoonmaak na alles beginnen. Alle speelgoed en cadeaus opruimen en die kleine die ontdekt wat voor nieuws ze allemaal heeft. Zelf lopen en kijken naar al het nieuws, want ja ik ben toch geen baby meer dit kan ik zelf denkt ze. Zelf eten met haar nieuwe lepel en zelf het cadeaupapier scheuren. Want ja ik heb geen baby meer. Ik heb een grote dreumes.

XDeb.

Toch maar kinderopvang?

Vanaf het moment dat ik mijn moeder vertelde dat ik zwanger was, was het al de afspraak dat zij doordeweeks op mijn dochter ging passen. Zo werd de baby geboren en toen ik weer aan het werk moest was de baby twee dagen bij mijn moeder en een dag bij mijn zus. Ik vind dit een hele fijne regeling en vind het een fijne gedachte dat mijn kleine overdag bij iemand vertrouwd blijft. Vooral omdat ik deze optie heb is het kinderdagverblijf een beetje op de achtergrond gebleven. Ik vond het eerlijk gezegd maar een beetje eng, zoals elke moeder wel heeft. Al die kindjes die ik niet ken, van die leidsters waar ik niets van weet en een baby die iets te wandelgraag is. Natuurlijk zijn dit gedachten die door iedere moeders hoofd gaan. Vandaar dat ik geen haast had om die kleine een middagje naar de opvang te sturen zodat ze een beetje kon socializen. Ik dacht dat komt wel goed. Ook bij het consultatie bureau zeiden ze dat dat wel goed komt en de baby met twee jaar naar een peuterspeelzaal kan. Dat is voldoende. 

Solo.

Toen viel mij ineens iets heel duidelijk op.

Vanaf de afspraken met de verloskundige die ik in een groep had. Heb ik een groepje mama vriendinnen overgehouden met wie wij afspreken. In een café speciaal voor mama's waar de kindjes kunnen kruipen en spelen, ideaal natuurlijk. Baby wil dan nooit gelijk spelen want ze moet de kat uit de boom kijken en daarnaast ze wel op weg. Waar de andere baby's allang weg waren gekropen en samen op ontdekkingstocht gingen bleef mijn baby bij mij in de buurt en wilde ook niet echt met de anderen spelen. Ze kroop even weg om wat stiften te pakken en kwam iedere keer weer terug bij mij. Raar gedrag? Nee zal wel niet maar het viel mij wel op dat zij zich wat anders gedroeg dan haar leeftijd genoten. Misschien is dat gewoon haar karakter of had ze geen zin om op dat moment samen te spelen. Sowieso heb ik haar peuterspeelzaal al uitgekozen en waarschijnlijk zal ik toch ook een kinderopvang bekijken zodat ze een middagje in de week kan samenspelen met andere kindjes. Ookal weet ik het nog steeds niet zeker. Wat vinden jullie hier van?

X Deb.

BOOTD

Tussen het plannen van haar verjaardag door had deze kleine meid nog even tijd voor een baby outfit of the day shoot met mij. Ze heeft de laatste ook niet echt meer zo vaak zin om nog stil te zitten maar het poseren heeft ze wel echt door. Als ik roep: 'lachen' komt er een glimlach en houdt ze die even vast totdat ze gretig naar de camera wilt grijpen uit nieuwsgierigheid. Dus de wekelijkse #BOOTD is soms toch een beetje een struggle. Om mooie outfitjes te vinden daarentegen niet. Dit jurkje wat ze aanheeft is van de Primark en is heerlijk praktisch voor haar. De lengte is precies goed om nog overal te kunnen kruipen zonder te blijven haken on haar jurk. 1 december gaat ook de nieuwe primark in het Amsterdamse centrum open. Het is gelijk de grootste van Nederland. Net op tijd om voor de feestdagen nog leuke cadeaus te halen voor jezelf en je kleine. 

Jurk: Primark. Legging: Zeeman. Schoenen: Dr. Martens. Haarband: Aliexpress.

XDeb.